23 oktober 2017

Recensie De Dijk

De Dijk staat voor de vijfde keer in Gebouw-T en vanavond voor een nagenoeg uitverkochte zaal. De sfeer is goed, het publiek heeft haar keel gesmeerd en ze mogen beginnen.

Recensie De Dijk: Veel mooie herinneringen

Door: Bart Weijts

Voor mij persoonlijk is het de eerste live ontmoeting met de band die al voor mijn geboortejaar haar eerste album uitbracht. Een avond vol krachtige nummers met een hoog blues en rock-en-roll gehalte is mijn verwachting.

De eerste nummers klinken wat zacht qua volume en ik was een beetje verbaasd over de zachte en niet al te verstaanbare stem van Huub. Zou het te maken hebben met het feit dat zijn teller inmiddels op 64 staat of zou het de opbouw van de show zijn? Het heeft vast ook te maken met de verwachting die ik heb over het krachtige en heldere stem. Met als enige referentiekader de cd’s waarin de mix tussen stem en band gemasterd is tot de juiste verhouding.

Het publiek gooit regelmatig de handen de lucht is, zwiept met de heupen en deinst mee op de maat van de muziek. Veel kleine groepen vrienden en kennissen die het overduidelijk naar hun zin hebben. Wanneer je goed kijkt zie je dat verschillende dames danspasjes hebben, met hun handen hartjes maken en mikken op Huub en helemaal opgaan in de avond. Geweldig om te zien wat muziek losmaakt.

Zelf stond ik verbaasd van het aantal woorden dat ik mee zong. De Dijk is ontegenzeggelijk meer in mijn opvoeding voorbij gekomen dan ik me tot dat moment besefte. Op ⅓ van de avond zetten de zeven muzikanten even aan en beukten de zaal in een volgende versnelling met “Wakker in een vreemde wereld”. Het geluid lijkt harder te gaan en het licht zet de mannen in een zwart/witte setting. Erg sterk.

Het echte feest barst los wanneer de eerste noten van “Als het golft” worden ingezet. Het meezingen doet soms denken aan een studentenvereniging. Mannen naast elkaar met arm op schouder en bier morsend op elkaars nette schoenen. Hard zingen en elkaar aankijken met een voldane blik. De muziek vanavond maakt veel mooie herinneringen los, dat is duidelijk.

Wanneer Huub het publiek bedankt en vrij snel het podium verlaat is het overduidelijk dat de zaal er nog niet mee klaar is vanavond. Het duurt niet lang voordat de band weer achter hun instrumenten kruipt en twee rustige nummers afwerken. En ineens springt heel de zaal op. “Dansen op de vulkaan” maakt de zaal duidelijk blij. Het orgel op de achtergrond pakt zijn moment en speelt de pannen van het dak. Nogmaals dank aan Bergen op Zoom en Gebouw-T van Huub namens hem en zijn band. Hij verlaat het podium wederom en zijn band volgt hem.

En weer blijft de zaal reikhalzend uitkijken of er toch niet nog een nummertje vanaf kan. En ja hoor, de mannen geven toe dat ze ons zo niet achter kunnen laten. De bassist mag nog even werken voor zijn geld op “Nergens goed voor”. Dit nummer wordt ook goed ontvangen en van het publiek hoeft er niet per se een einde te komen aan deze avond. Morgen vrij genomen. Dus speel nog maar door.

Tijdens het laatste nummer komt Huub het beste tot zijn recht. “Groot Hart” is een nummer waar hij veel gevoel in legt. Dit is waar ik persoonlijk heel de avond naar op zoek was. Zijn stem als belangrijkste instrument, de band ondersteunend en het hele publiek als tweede stem. Geweldig!

Opvallendste op podium: de drummer zat veilig in zijn glazen huis (padoem-pats)

Temperatuur: subtropisch

Lichaamslengte zanger: had langer verwacht

Meenemen voor volgend optreden de Dijk: minimaal 1 danspasje en beste studievriend

______

OVER BART

Hallo. Bart hier. Recensies schrijven voor Gebouw-T is voor mij de ideale hobby. Nieuwe muziek ontdekken via Spotify, optredens live aanschouwen en rondstruinen op festivals op zoek naar nieuwe bandjes. Jeetje man. En daar nog over mogen schrijven ook! Heerlijk! En dit enthousiasme ga ik met jullie delen!

Wat ik luister? Alles wat los en vast zit. Variërend van de cello van Yo-Yo Ma tot de electrobeats van Dr. Lectroluv. De stonerrock van Queens of the Stone age vs. de breekbare stem van Elena Tonra. En feestjes worden in mijn wereld gebouwd door Gogol Bordello én De Jeugd van Tegenwoordig.